Of het schrikken was verteld het verhaal eigenlijk niet. In ieder geval vond coach Madelon Spee van Vovero het allemaal niet zo dramatisch. Veel rally’s die net niet konden worden beslist in Rozenburgs voordeel. Wat een bijna onneembare vesting leek, ging het team van Madelos Spee wel onderuit tegen mede koploper DVO DS3.

Voor de winterstop waren het bijna allemaal Walk-overs voor Vovero. En nu moet de ploeg spelen voor het kampioenschap en de terugkeer naar de tweede klasse. De eerste tik die uitgedeeld werd was voor DVO. Vovero moet er nu achteraan en kan zich geen misstapje meer veroorloven. Samen met Madelon Spee kijken we terug naar het eerste verlies van Vovero na haar terugkeer aan het roer van het damesbolwerk van de Rozenburgse volleybalsters.

Madelon Spee

“Het is allemaal niet zo dramatisch”, probeerde de coach te relativeren na de wedstrijd. Die eerste set was 11-25, dat klinkt dramatisch, maar was het zeker niet. Als je niet naar het scorebord had gekeken had je een heel ander gevoel over de wedstrijd. Een heel spannende set met veel lange rally’s, alleen waren de punten voor de tegenstander. Dan kan je wel heel goed meedoen, maar als je de punten niet maakt zie je dat dan uiteindelijk terug op het scorebord. Maar geen man overboord tweede set voor ons. Het was een leuke wedstrijd denk ik, zeker ook voor het publiek. Als coach krijg je dat niet zo mee. Als coach ben natuurlijk bezig zeker als het maar op een paar puntjes aankomt, Waar kan ik als coach het verschil maken. Wat is het juiste moment voor een time-out, wat kan je die meiden nog meegeven, waar liggen de kansen aan de andere kant van het net. Het was een leuke wedstrijd, dat zie en merk je wel maar veel heb ik er niet van meegekregen. Na die tweede set denk je toch, het is een open strijd en kreeg het gevoel het zit er wel in. Die derde set was ook een heel mooie set met als stand 25-27. Dan komt het er op aan of je wel of net niet dat winnende punt kan maken. Wij dus niet. Die teleurstelling werkte wel door in het begin van de vierde set. Daar was het wel even ‘all hands on deck’ Dan kom je met een punt of 4 voor te staan en denk je het kan toch nog. Als het dan toch niet lukt is dat wel een dompertje. Uiteindelijk hebben we het nu niet meer in eigen hand. Je komt ze deze competitie nog wel een keer tegen, maar wel in een uitwedstrijd. Dat kan misschien toch het verschil maken. Ik denk dat DVO op haar best heeft gespeeld. Dat vond ik van ons niet. Individueel kunnen wij nog beter. Bij andere team heb ik wel eens het gevoel dat die er opeens kunnen staan. Bij ons is dat meer een groeiproces. Het is de eerste keer dat we getest zijn dit seizoen. En daar komen we niet helemaal met vlag en wimpel uit. Bij vlagen hele goede dingen gezien maar ook wel eens dat ik dacht het moet wel een constant niveau zijn. Als je zoveel wedstrijden probleemloos wint, denk je wel waarom winnen zij en verliezen wij. We hebben ons zelf nu wel onder druk gezet, punten morsen mag en kan niet meer. Maar ook ligt de druk bij DVO, de voorsprong is maar 3 punten dat is in volleybal niet zo heel erg groot. We zullen zoveel mogelijk punten moeten halen de komende weken. Dat moet DVO ook. Op dit moment zijn we niet de nummer 1. We moeten in ieder geval zorgen dat we de nummer 2 blijven en dan hebben we nog een kans door middel van PD wedstrijden. Het is simpel als zij beter zijn dan is dat zo, maar dat gevoel had ik zaterdag niet. Lang het gevoel gehad dit kan wel eens een vijfsetter worden. En kook het gevoel dat wij conditioneel beter waren. We gaan elke wedstrijd voor de volle winst dat is wat we nu nodig hebben, We staan op plaats twee daar mag je niet morsen.”

Setstanden: 11-25, 25-22, 25-27 en 21-25

Foto: Archief Anouk Kooij