In 2005 was Mark ten Hoeve kampioen van Nederland maar het was niet het enige hoogte punt van Mark. Ook een mooie ervaring voor Mark ten Hoeve was de junior Red Bull Cup op de Hartzring in Duitsland. Het FMX Fever Freestyle Motorcrossgala in Rotterdam was ook een spektakel waar Mark ten Hoeve in het voorprogramma zijn kunsten op de SuperMoto mocht vertonen voor 10.000 man publiek, en hij niet snel zal vergeten.

En in zijn laatste seizoen was de Rozenburgse motorcoureur op weg naar het podium met titelkansen in het Nederlands Kampioenschap in de SuperMoto klasse. Maar na drie wedstrijden stopte Mark ten Hoeve met de sport en liet het seizen voor wat het was en kwam pas in de laatste wedstrijd in Valkenswaard nog één keer terug om voor de laatste keer op de motor te klimmen.

Deel drie van de Mark ten Hoeve story

Junior Red Bull, Cup op de Hartzring in Duitsland

"Voor het juniorwereldkampioenschap SuperMoto werden er 6 deelnemers uit Nederland uitgenodigd om in Duitsland mee te rijden. Mijn broer Erwin en ik zaten bij die groep en mochten proberen ons te plaatsen voor de finale", vertelde Mark over zijn ervaring bij de Red Bull Cup in 2005. "We kwamen 's nachts in ons hotel aan in het voormalige Oost-Duitsland. De volgende morgen was de kwalificatie voor de finale. Toen we daar aankwamen stonden er 30 identieke KTM 200cc klaar en waren er vanuit de hele wereld deelnemers die zich konden plaatsen voor de finale. De beste dertig kwamen in de finale. Uiteindelijk werden we 34ste en 36ste in de kwalificatie. Maar het was echt een super dag om mee te mogen maken. Ondersteuning van monteurs van KTM, alles tot in de top verzorgd door Red Bull en met de beste uit de wereld mogen rijden. Natuurlijk hadden we graag in de finale uitgekomen maar op plaats 34 en 36 op wereldniveau is toch een prestatie waar ik best trots op ben."

De FMX Fever Freestyle Motorcrossgala in Rotterdam

"Een evenement wat ik ook niet meer zal vergeten was het Motorsportgala in de Ahoy in Rotterdam. Eigenlijk ben ik daar bij toeval bij gekomen. Ik zag in de krant dat er in Ahoy een dergelijk evenement werd georganiseerd. Het was een bureau die het voor elkaar had gekregen om de coureurs die de backflips en salto's maken met motoren naar Rotterdam te halen. Ik dacht misschien kan ik daar in een bijprogramma wel wat doen met de SuperMoto. Ik heb toen een mail gestuurd naar de organisatie en met onze contacten, ook met KTM, kregen de mogelijkheid om onze sport te promoten. Mijn vader, Wayne (van der Schild red.) Erwin en ik mochten twee avonden voor een uitverkocht Ahoy met 10.000 toeschouwers een show opvoeren. Een spektakel met alles er op en er aan. Vuurwerk, springen over het podium, lasershows en wat je maar kon bedenken. Geweldig omdat mee te hebben gemaakt. We konden praten met de wereldkampioen Freestyle, de presentatoren van Eurosport waren er voor een item op tv. Jezelf op grote videoschermen terug zien, 10.000 man publiek. Onvergetelijk, een prachtige herinnering."

Stoppen na een 1e, 2e en 3e plaats bij de eerste 3 wedstrijden om het kampioenschap van Nederland.

"Ik kon de motivatie niet meer opbrengen. Ik had al wel vaker gedacht om er mee te stoppen. Ondanks de sponsoring ging er toch ook wel veel geld inzitten. Ik begon steeds meer te twijfelen. Eigenlijk al een jaartje eerder. Mijn broer was al gestopt en de familie ging nog wel mee. Maar je mist toch iets, ook al waren de resultaten erg goed de eerste drie wedstrijden. Bij de eerste wedstrijd was ik derde achter Nicolas Decaigny en Michel Nieuwland (de latere nummers 1 en 2 op het Nederlands kampioenschap red.) De tweede wedstrijd werd ik eerste en de derde wedstrijd eindigde ik op de tweede plaats. Maar toch was ik niet gemotiveerd om door te gaan. Iets in me zei het is genoeg geweest. Misschien komt het ook wel doordat ik ouder werd. Het besef dat je opeens dingen ziet waar geen strobalen meer staan. Steeds vroeger gaat remmen bij een bocht en het onbevangen er een beetje af gaat. Als je het voor je beroep doet is dat misschien anders maar ik moet op maandag ook weer gewoon aan het werk. Niet dat ik nu opeens ga zeggen dat Supermoto gevaarlijk is maar je ziet de risico's anders dan dat je jong bent, althans ik. Zal zeker niet voor alle coureurs gelden. En heb er een punt achter gezet. Na elf jaar was het mooi geweest. Ik heb alles mee mogen maken veel gezien en bereikt."

 

We zullen het nooit weten maar hoe hoog was Mark gekomen als hij dat laatste seizoen had afgemaakt. Misschien had Nicolas Decaigny, Michel Nieuwland en Olaf Harmsen, de nummers 1-2-3 van het laatste kampioenschap, er een geduchte concurrent voor het podium bij gehad. Aan het verhaal Mark ten hoeve ontbreekt nog een stukje en dat is Rozenburg. Het Ten Hoeve SuperMotoTeam heeft de sport nadrukkelijk naar Rozenburg gehaald en spektakel gebracht. Koninginnendag op Rozenburg was het de afgelopen jaren zeker ook het SuperMoto spektakel. Een verhaal apart. We gaan er binnenkort eens met Mark over praten en vooral kijken in hoeverre dit spektakel ook in de toekomst nog op Rozenburg te zien zal zijn.  

 
 
 

            

Binnenkort deel vier.    

• < Vorige
• Volgende >