Het team van Madelon Spee is nog zoekende in de competitie 2016-2017. Het was vooraf voorspelbaar dat het voor de dames van Vovero 1 een lastig seizoen zou gaan worden. Het stoppen van twee ervaren krachten en het vertrek van Nienke Pranger laat zijn sporen na. Het is een seizoen van punten sprokkelen en dat deed Vovero ook in de uitwedstrijd tegen RVC/Libanon. Vovero bracht er twee mee terug naar Rozenburg maar coach Madelon Spee vond dat er meer winst was behaald in Rotterdam.

 

Het werd in Rotterdam een 3-2nederlaag voor Vovero maar konden toch weer 2 punten worden bijgeschreven. Puur naar de stand op de ranglijst lijkt dat misschien niet genoeg, maar met de inzet waar Vovero nu mee speelt en de vooruitgang die de ploeg maakt, lijken er nog niet direct donkere wolken boven het nieuwe sportcentrum De Rozenburcht. Feit is wel dat Vovero de Rode Lantaarn in bezit heeft en op de laatste plaats van de ranglijst staat.

Madelon Spee

“Het gevoel was goed afgelopen zaterdag tegen RVC/Libanon. Natuurlijk moet een goedgevoel vertaald worden naar punten, dat is zeker waar. Maar het risico van al een aantal weken wat minder spelen is wel dat je in een negatieve spiraal naar beneden gaat en dan wordt het lastig om daar weer uit te klimmen. We staan op de laatste plaats en het was vooral spannend hoe komen we na een aantal weken niet spelen er weer uit. En de meiden hadden het gevoel dat we goed gespeeld hebben en dat gevoel is in ieder geval positief, tenslotte hebben we ook twee sets gewonnen. En daar kunnen we de komende weken weer mee verder. Misschien kleine aanknopingspunten maar daar moeten we het op dit moment meedoen.”

De Wedstrijd tegen RVC/Libanon

“We zijn goed begonnen”, vertelde Madelon Spee over de wedstrijd. “Eigenlijk een set waar we gelijk op gingen en ergens rond het 16e punt kregen we een voorsprong die we er uiteindelijk uit wisten te slepen. De 2e set beginnen zij goed en lopen weg naar een 5-1 voorsprong. Dat kost dan veel energie om terug te komen, dat lukt dan maar als je er bijna bent lopen ze weer weg. Dat was het beeld over die gehele 2e set. We willen altijd met risico serveren maar als er dan 5 tot 6 ballen over de achterlijn gaan kost dat risico wel erg veel punten. De 3e set was een kopie van de eerste set met dat verschil dat de bal in de eindfase net de verkeerde kant op valt. Daar hebben we een beetje pech gehad. In de 4e set zag het er toch even slecht uit en kwamen we met 18-22 achter te staan. Daar waren Petra Romijn en Jolanda van der Hout aan de opslag en konden we die set naar ons toetrekken. Positief omdat niet alleen de service goed was maar ook het veldspel. In de 5e set werd het zwaar. We waren eigenlijk maar met 6 speelster omdat Floor Tallie een rugblessure heeft. Je kan met zes niet vertrekken en moet je er toch een paar meenemen. Maar het was er de wedstrijd niet naar om veel te wisselen. Het basis team moet ook draaien om nieuwe speelster in te zetten en dat doet het nog niet. Er is in principe nog niets verloren we kunnen heel veel goed maken. Hoofdzaak is nu wel het plezier in de ploeg te houden. Als dat verdwijnt wordt het lastig. We staan nu onderin dus elke wedstrijd kunnen we ingaan met ‘De dood of de gladiolen’, ‘alles of niets’ of wat je ook wil bedenken. We moeten gaan voor elk punt.”

Setstanden: 1e set 22-25; 2e set 25-18; 3e set 25-23; 4e set 23-25; 5e set 15-12.    

• < Vorige
• Volgende >