Het zijn herinneringen uit vervlogen tijden. Op de rijkssnelwegen werden Porsches ingezet om de veiligheid van de automobilist te bevorderen en alles op rijkswegen in goede banen te leiden. Vanuit een open auto was het mogelijk om direct met andere automobilisten te communiceren en voor dat doel was er een soort megafoon op de auto gemonteerd. Soms stonden de surveillanten op de achterbank het verkeer te regelen. Je zag ze vaak van ver al aankomen met opvallende auto's en natuurlijk de kinderen met hun neusjes tegen de ruit gedrukt om maar niets te missen. Twee pothelmpjes en die witte lange jassen die respect afdwongen in hun Porsches. Rozenburger Richard Venekamp was één van die politiemannen.

 

Van 4 juli t/m 4 september is er in het Louwman Museum in Den Haag een expositie met verschillende modellen en uitvoeringen van de Porsches die tussen 1962 en 1996 surveilleerde op de autosnelwegen en natuurlijk de verhalen uit die tijd. Een bezoek meer dan waard. Naar aanleiding van de tentoonstelling spraken we met Rozenburger Richard Venekamp die op 24 jarige leeftijd een eigen Porsche kreeg 'Een droom'.

Was het ooit een jongensdroom om bij die afdeling in Driebergen te komen?

"Vanaf het moment dat ik, na mijn stagejaar, in 1969 de politie praktijk van het (toenmalige) Korps Rijkspolitie in ging en op Rozenburg terecht kwam, was het een wens om uiteindelijk bij de AVD in een Porsche te kunnen rijden. Daarom heb ik eind 1971 daadwerkelijk gesolliciteerd, waarna ik werd toegelaten tot de verkeersschool van het Korps Rijkspolitie te Bilthoven. Na een opleiding van ruim drie maanden, waarbij je pas echt leerde hoe je auto- en motor moest rijden, kwam ik dan ook terecht op de door mij gewenste plek, namelijk de Algemene Verkeersdienst (AVD) te Driebergen. Na nog eens een interne opleiding van zes weken, uiteindelijk “op de Porsche” terecht gekomen."

Hoe lang heb je er bij gezeten en hoe oud was je toen?

"Ik was 22 jaar oud toen ik in Driebergen terecht kwam. Uiteindelijk heb ik er slechts 4 jaar gezeten, waarna ik door omstandigheden gedwongen ervoor gekozen heb weer weg te gaan."

Waar bestond je werk uit, hoe groot was de radius waarin jullie werkte?

Het werk bestond, simpel gesproken, uit surveillance op de auto-snelwegen. M.a.w. het toezicht op de naleving van alle relevante verkeerswetgeving. Dit gebeurde d.m.v. zogenaamde “inhalende surveillance” waarbij je zo’n 20 tot 30 km. harder reed dan het overige verkeer. Wij werkten in een schema van 2 dagen werken, 2 dagen vrij en dat doorlopend. Het waren wel dagen van 12 uur. Soms ook met een overnachting onderweg. Hiertoe waren er toen (begin 70-er jaren) een aantal aangewezen overnachtingadressen (Breda en Hazerswoude) + 1 steunpunt in Grathem (L). Toendertijd was de radius zeg maar van Amsterdam tot Breda, tot Maastricht, tot Arnhem tot Zwolle en tot Deventer. Later toen ik al weg was zijn daar meer steunpunten aan toegevoegd en ook werd het bereik op snelwegen uitgebreid."

Wat was je mooiste ervaring en welke wat minder?

Mindere ervaringen zijn ongetwijfeld de vaak hevige ongevallen op de snelwegen waar je, noodgedwongen, mee in aanraking kwam en waar je ook “iets mee moest”, hetzij in de directe hulpverlening hetzij in het beveiligen van de file die dikwijls het gevolg was.

Een mooie ervaring is zeker het feit dat als je eens een ambulance met spoed moest begeleiden en je kon dat binnen de gegeven tijd ook doen of bij het transport van een menselijk orgaan naar bv. Schiphol. Een andere, niet direct surveillance-gerelateerde, unieke ervaring was het feit dat ik, toen ik al geruime tijd bij de AVD werkte, op enig moment bij mijn ploegcommandant moest komen en hij mij toen een bosje sleutels overhandigde. Hij zei daarbij dat ik maar in de garage moest kijken en dat de sleutels behoorden bij “mijn eigen auto” (Er was toen net een groot aantal nieuwe Porsches gelost). Ik ging naar de garage en daar stond ie dan, “mijn” 911 T voorzien van het roepnummer 72 en met het kenteken 82-BL-96. Ik was 24 en “kreeg” een splinternieuwe Porsche. Er stond 30 km. op de teller, ik weet het nog goed.

Daar kan je normaal gesproken toch alleen maar van dromen !!!!!!!!!!!!!!!!!"

Het Louwman museum bevindt zich aan de Leidsestraatweg 57 te Den Haag. De tentoonstelling is vanaf heden t/m 4 september. Richard is er ook een paar dagen als gids aanwezig, op 19 juli, 16 augustus en 29 augustus.

Voor meer informatie klik hier

• < Vorige
• Volgende >